Na baie jare haal ek onlangs ʼn langvergete rooi botteltjie uit. As ek reg onthou, het die bottel wyn iets met ‘n dame te doen gehad, met losse sedes. Praat nou van die meisie op die etiket, nie diegene langs die strate van Pigalle waar ek en Lionel op die trappe gesit en filosofeer het nie. Ek het die rooi botteltjie 21 jaar gelede in Frankryk gekoop, Cahors as ek reg onthou. Jy spreek hom Ka-hôr uit, met ʼn sagte ‘r’ agter in die keël. Waarom is dekselse Franse wyn altyd lekkerder as Suid-Afrikaanse wyn? Lionel (Lèè-ou-nel)(hy praat nét Sorbonne Frans), was al in Stellenbosch, sê vir my ons kan miskien witwyn maak, maar van rooiwyn weet ons net mooi niks. Net die Franse kan rooiwyn maak. Ons het skemertyd op die trappies voor die grasieuse Sacré-Coeur Basilica gesit met die rooi bottel en so oor die kunstige Montmartre en die elegante Parys uitgekyk. Eers later tot my deurgedring dat ons op die beroemde ou kerk se trappe sit en drink het. Die uitsig oor die rooi en wit dakke was asemrowend, die sonsondergang oor die Seine in die verte ootmoedigend. Net soos die wyn. Mens het nooit ʼn rede nodig om ʼn glasie wyn in Parys te drink nie… al is dit op die verkeerde plek.
🍷🍷
Knorrige ou oom 